Salm 138

(Heb. 139)

I. O va Doue, va anaoud a rez ;
da garantez a hench ahanon.

Aotrou, selled a-dost a rez ouzin,
Ha va anaoud.
² Gouzoud a rez pa azezan ha pa zavan,
lntent a rez a-bell va zoñjou.

³ Va baleou ha va diskuiz a anavezez,
Ouz va oll henchou ez out kustum.
⁴ N’emañ ket c’hoaz ar ger war va zeod,
Ha dija ec’h anavezez anezañ.

⁵ A-dreñv hag a-raog e talhez stard warnon,
Warnon az-peus lakeet da zorn.
⁶ Re vurzuduz ar ouiziegez-se evidon,
Ha re uhel, n’on ket eviti.

⁷ Pelec’h mond, pell diouz da spered,
Pelec’h tehoud a zirazout ?
⁸ Ma pignan d’an neñv, emaout eno ;
Ma tiskennan da vro an anaon, emaout aze.

⁹ Ma kemeran diouaskell ar goulou-deiz
Evid mond da jom en tu all d’ar mor,
¹⁰ Eno c’hoaz da zorn am ren,
Da zorn dehou a zo krog ennon.

II. Aotrou Doue,
hag a zell piz ouz kalonou an dud,
Te a ro da bep hini hervez e oberou.

¹¹ Ma lavaran : « An deñvalijenn am goloio,
Ar sklerijenn en-dro din a vo noz. »
¹² An deñvalijenn n’eo ket teñval dirazout,
Hag an noz a zo sklêr evel an deiz.

¹³ Krouet ’peus va lonezi,
Ha va gwiadet e korv va mamm.
¹⁴ Da veuli a ran, ken burzuduz m’az-peus krouet ahanon ;
Souezuz eo da oberou, ha va ene hen goar ervad.

¹⁵ Ne oa ket kuzet va eskern ouzit
Pa z’on bet greet er sekred, gwiadet e donded an douar.
¹⁶ Dizoare e oan c’hoaz ha da zaoulagad a wele ahanon,
Hag en da Ieor e oant oll skrivet
Deiziou va hrouidigez
Ha ne oa c’hoaz hini anezo !

          *

¹⁷ Evidon, pegen diêz da venoziou, o Doue,
Pegen diêz peurgonta anezo.
¹⁸ Ma niveran anezo : stankoc’h int eged trêz an aod.
Pa zihunan emaon c’hoaz ganez.

¹⁹ O Doue, ma tistrujfes ar re fallagr ;
Tud a wad, pellait diouzin.
²⁰ Da enebourien a zaotr da Ano.
Hen lavared a reont evid noazoud.

²¹ Penaoz chom heb kaoud kas ouz da enebourien,
Ouz ar re a zao a-eneb dit ec’h heugan,
²² Kasoni ruz am-eus evito,
Enebourien ez int evidon.

²³ Sell a-dost ouzin, va Doue, hag anavez va c’halon,
Amprou ahanon hag anavez va zoñjou.
²⁴ Gwel hag-eñ n’eo ket eun hent a boan evidon,
Ha ren ahanon war hent ar beurbadelez.

« Piou e-neus anavezet menoz Doue ? Piou ’zo bet o kuzulia anezañ ? »
(Rom. 11,34)