Pennad 11

DASORH LAZAR

¹ Bez’ e oa eun dén klañv, Lazar, euz Betania, bourha-denn Mari hag he hoar Marta.

² Mari eo ar vaouez-se he-doa skuillet louzou c’hwez-vad war an Aotrou ha sehet dezañ e dreid gand he bleo. He breur Lazar eo a oa klañv.

³ An diou hoar a gasas kelou da Jezuz :

— « Aotrou, an hini a garez a zo klañv ».

⁴ P’e-noa klevet, e lavaras Jezuz :

— « Ar hlenved-se ne gaso ket d’ar maro. Talvezoud a raio evid gloar Doue, rag diwarnañ e vo rentet gloar da Vab Doue ».

⁵ Karantez e-noa Jezuz evid Marta ha Mari he hoar ha Lazar.

⁶ Koulskoude, goude beza klevet e oa klañv Lazar, e chomas c’hoaz daou zevez er memez leh.

⁷ Goudeze hepkén e lavaras d’e ziskibien :

— « Deom en-dro da Vro-Judea ».

⁸ Hag an diskibien a lavaras dezañ :

— « Mestr, nebeud ’zo e klaske ar Juzevien labeza ahanout, hag ez ez en-dro du-ze ? »

⁹ Respont a reas Jezuz :

— « Daoust ha n’eus ket daouzeg eur en deiz ? An neb a gerz ouz sklêrijenn an deiz ne bako ket lamm, ablamour ma wél sklêrijenn ar béd-mañ.

¹⁰ « Med, ma vale en noz, e pako lamm dre ziouer a sklêrijenn ennañ ».

¹¹ Goude ar homzou-ze, e lavaras Jezuz dezo :

— « Or mignon Lazar a zo kousket. Mond a ran en hent d’e denna euz e gousk ».

¹² Hag e lavaras dezañ e ziskibien :

— « Aotrou, mar d-ema o kousked e paréo ».

¹³ Hogen euz e varo eo e-noa komzet Jezuz, hag int a zoñje dezo e oa euz ar housk pemdezieg. ¹⁴ Jezuz neuze a zisklerias frêz dezo :

— « Maro eo Lazar. ¹⁵ Hag ablamour deoh ez on laouen o veza n’edon ket war al leh, evid ma teuoh da gredi. Bremañ a-vad deom beteg ennañ ».

¹⁶ Neuze Tomaz — a reer ar Gevell anezañ — a lavaras d’an diskibien all :

— « Deom ive, ma varvim asemblez gantañ ».

¹⁷ Pa zigouezas, e kavas Jezuz Lazar er béz abaoe pevar devez.

¹⁸ Tost ema Betania da Jeruzalem : war-dro eun hanter eur vale [36]. ¹⁹ Deuet e oa kalz Juzevien da weled Marta ha Mari, da ober dezo gourhemennou a gañv evid o breur.

²⁰ Marta, pa glevas edo Jezuz o tond, a yeas a-benn hent dezañ, e-pad ma chome Mari azezet en ti.

²¹ Lavared a reas Marta da Jezuz :

— « Aotrou, ma vijes bet amañ, ne vije ket marvet va breur. ²² Med bremañ c’hoaz, her gouzoud a ran, kement tra a houlenni digand Doue, Doue henn roio dit ».

²³ Jezuz a lavaras dezi :

— « Sevel a raio da vreur a varo da veo ».

²⁴ « Gouzoud a ran, a respont Marta, e savo da veo d’an deiz diweza, pa zavo da veo an oll dud varo ».

²⁵ Jezuz a lavaras dezi :

— « Me eo an adsav da veo hag ar vuez [37] ; an neb a gréd ennon — ha pa ve marvet — a vevo ; 26 ha kement hini a vév hag a gréd ennon, sur ne varvo ket da vikén. Ha kredi a rez kement-se ? »

²⁷ — « Ya, Aotrou, emezi, kredi a ran ez out ar Hrist, Mab da Zoue, an hini a zo o tond er béd ».

²⁸ Neuze ez eas da helver he hoar Mari, ha sioulig e lavaras dezi :

— « Ar Mestr a zo aze, hag a halv ahanout ».

²⁹ O kleved kement-se, Mari a zavas dioustu hag a yeas d’e gavoud. ³⁰ Jezuz n’oa ket antreet c’hoaz er vourhadenn, chomet ’oa el leh m’he-doa Marta kavet anezañ. ³¹ Ar Juzevien a oa chomet gand Mari en ti, hag e klaskent he frealzi. O weled anezi o sevel trumm evid mond er-mêz, ez ejont d’he heul. Soñjal a reent edo o vond d’ar béz evid leñva.

³² Pa zigouezas Mari el leh m’edo Jezuz, ha pa welas anezañ, e kouezas e-harz e dreid, hag e lavaras dezañ :

— « Aotrou, ma vijes bel amañ, ne vije ket marvet va breur ».

³³ Jezuz neuze, o weled anezo o ouela, hi hag ar re a oa ouz he heul, a yeas drezañ skrij ha strafuill.

³⁴ Goulenn a reas :

— « E peleh ho-peus lakeet anezañ ? »

— « Aotrou, emezo, deus ha gwél ».

³⁵ Jezuz a zeuas an dour en e zaoulagad, ³⁶ hag ar Juzevien a lavare :

— « Gwelit pebez karantez e-noa evitañ ! ».

³⁷ Med lod all a lavare :

— « Digoret e-neus e zaoulagad d’an hini dall, ha ne helle ket mired ouz an dén-mañ da vervel ? »

³⁸ Jezuz a skrijas adarre hag a yeas d’ar béz, eur heo anezañ gand eur mên d’e stanka. ³⁹ Lavared a reas Jezuz :

— « Tennit ar mên kuit ! »

Ha Marta, c’hoar an hini maro, a lavaras dezañ :

— « Aotrou, c’hwez a zo gantañ… Rag ar pevare devez eo… ».

⁴⁰ Respont a reas Jezuz dezi :

— « Ha n’am-eus ket lavaret dit : ma kredez e weli gloar Doue ? »

⁴¹ Tennet e oe ar mên kuit : ha Jezuz, e zaoulagad savet war-zu an Neñv, a lavaras :

— « Tad, trugarez dit d’am beza selaouet ! ⁴² Me a ouie e selaouez ahanon atao, med ablamour d’ar bobl tud a zo amañ en-dro din, em-eus komzet, evid ma kredint eo Te az-peus va digaset ».

⁴³ O veza komzet evel-se, e krias a vouez kreñv :

— « Lazar, deus er-mêz ! »

⁴⁴ Hag e teuas er-mêz an hini a oa bel maro, lurennet e dreid hag e zaouarn, eul liñser en-dro d’e benn. Jezuz a lavaras dezo :

— « Distagit dezañ elurennou ha lezit anezañ da vond ».

AR JUZEVIEN A LAK EN O FENN LAZA JEZUZ

⁴⁵ Kalz euz ar Juzevien deuet da gavoud Mari hag o-doa gwelet ar pez e-noa greet Jezuz a gredas ennañ. ⁴⁶ Med re all a yeas da gavoud ar Farizianed ha da gonta dezo petra e-noa greet Jezuz. ⁴⁷ Ar Veleien-Vraz hag ar Farizianed a vodas eur Huzul hag a lavaras :

— « Petra ’reom ? An dén-se a ra kalz burzudou ! ⁴⁸ Ma lezom anezañ da genderhel evel-se e kredo an oll ennañ hag e teuy ar Romaned da zistruja hag on leh santel hag or broad ».

⁴⁹ Unan anezo, Kaifaz, hag a oa Beleg-Braz er bloavez-se a lavaras dezo :

— « Ne intentit netra ! ⁵⁰ Ne zoñjit ket zokén e ve gwelloh deoh e varvfe eun dén hebkén evid ar bobl ha n’ez afe ket da goll ar vroad a-béz ».

⁵¹ N’eo ket anezañ e-unan e lavaras ar homzou-ze, med o veza m’oa Beleg-Braz er bloavez-se e tiouganas e ranke Jezuz mervel evid ar vroad. ⁵² Ha n’eo ket hebkén evid ar vroad, med evid dastum en unaniez bugale Doue strewet amañ hag ahont.

⁵³ E deiz-se end-eün e oe divizet ganto e lakaad d’ar maro.

⁵⁴ Jezuz, diouz e du, a jomas heb mond a-wél d’an oll e-touez ar Juzevien ; en em denna’ reas en eur vro tost d’ar goueleh, en eur gêr anvet Efraïm, hag e chomas eno gand e ziskibien.

⁵⁵ Koulskoude, e oa tost Pask ar Juzevien ; ha da zerhent ar Pask-se, e pignas kalz tud euz ar vro-ze da Jeruzalem, evid beza glaneet. ⁵⁶ Klask a reent Jezuz ; hag en Templ, el leh m’edont, e lavarent kenetrezo :

— « Petra ’zoñj deoh ! Ha dond a raio d’ar gouel ?

⁵⁷ Priñsed ar veleien hag ar Farizianed o-doa roet urz : an neb a ouezfe e peleh edo, dond d’e ziskuilla evid ma vefe kroget ennañ.